چهل سال از همبستگی و اتحاد برای داشتن انقلاب می گذرد.

یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران، علیرغم سمپاشی مغرضان خارجی و داخلی، مقابله با ظالمان و مستکبران جهانی در میدان های مختلف است؛ یکی از این میدان ها، میدان ورزش است، که ورزشکاران ایرانی با غیرت مسلمانی خویش و برای حمایت از ملت مظلوم فلسطین از رویارویی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی منصرف می شوند.

این روزها خبر رویارو نشدن کاراته باز ایرانی با حریف رژیم صهیونیستی، رسانه ای شد.[۱] خبری که حاکی از ریشه دوانیدن این دستاورد، در بین ورزشکاران دلاور ایرانی دارد. ورزشکارانی که سفارش مولی الموحدین علی(علیه السلام) ــ آن یاور مظلومان ــ را به گوش جان شنیده اند و به آن عمل می کنند. آن حضرت می فرماید: «اوصیکُما بِتَقْوَى اللّه‏... وَ کونا لِلظّالِمِ خَصْما وَ لِلْمَظْلومِ عَوْنا؛ شما را سفارش مى ‏کنم به تقواى الهى... و دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید.»[۲] پیام این حدیث برای انقلاب ما (و برای تمام مسلمانان)، دشمن بودن با مستکبران و ظالمانی مثل رژیم سفاک صهیونیستی، و یار و یاور بودن برای فلسطینیان مظلوم است.

در اینجا لازم است به دو نکته اشاره کنیم.

نکته اول: حتی اگر افراد مغرض کاری به فلسطین نداشته باشند، باید نسبت به مبارزه با رژیم کودک کش صهیونیستی، حساس باشند و بهانه نکنند که ما چرا از رویارویی ورزشی با آنها منصرف می شویم؟ آیا این کار ارزش دارد؟ آری برای کسی که غاصبان صهیونیست را دشمن بداند، ارزش دارد.

۲ــ بهانه مغرضان این است که فلسطینیان اهل سنت هستند؛ در حای که اغلب آنها سنگ اروپای مسیحی و آمریکا را به سینه می زنند و به کسی اجازه نقد به کار خود را نیز نمی دهند. مغرضان دفاع از فلسطین غافل از این حدیث رسول اکرم ( صلى‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله ) هستند که برای مظلوم ــ حتی اگر کافر باشدــ ( در حالی که فلسطینیان مسلمان هستند) جایگاهی قائل است: «اِتَّقوا دَعْوَةَ الْمَظْلومِ و َإنْ کانَ کافِرا فَإِنَّها لَیْسَ دونَها حِجابٌ؛ از نفرین مظلوم بترسید اگر چه کافر باشد، زیرا در برابر نفرین مظلوم پرده و مانعى نیست.»[۳]

خدایا! انقلاب اسلامی ما را در دفاع از مظلومان جهان (علی الخصوص فلسطین) و مبارزه با ظالمان جهانی(آمریکا و رژیم غاصب فلسطین) در همه زمینه ها (من جمله ورزش) یاری بفرما. آمین.

پی نوشت

۱ــ کلید کنید

https://www.ziaossalehin.ir/fa/forums/25117

۱ــ نهج البلاغه (صبحی صالح) ص ۴۲۱ ، از نامه ۴۷
۲ــ نهج الفصاحه ص ۱۶۴ ، ح ۴۸